O vakitten bugüne beş tanesi orjinal yapımcıdan olmak üzere 6 tane Alone in the Dark oyunu daha yapılmıştı. Lakin yeni piyasaya sürülen ve Pieces Interactive tarafından geliştirilen serinin 7. oyunu köklerine geri dönüyor. Yeni Alone in the Dark, 1992 tarihli orjinal görüntü oyununun, Resident Evil tekrar üretimlerine emsal bir üslupta tekrar uyarlanması olarak karşımıza çıkıyor. Oyun, 1920’lerde geçen ve oyuncuların Edward Carnby (David Harbour) yahut Emily Hartwood (Jodie Comer) olarak oynamayı seçebilecekleri ve Derceto Konağı’ndaki gizemleri ortaya çıkarmak için yollarına devam edebilecekleri tek oyunculu bir öyküye konut sahipliği yapıyor. Pekala, birinci oyunun verdiği duyguyu bize tekrar hissettirebiliyor mu? Gelin birlikte bakalım.
Eski hissiyat var lakin çağdaş bir oyun Yeni Alone in the Dark ne olmak istediği konusunda çok net ve bunu en başından en sonuna kadar görebiliyorsunuz. Olay örgüsü ve oyunda yer alan karakterlerin birden fazla otuz yıldan daha uzun bir müddet evvel olduğu gibiler. Lakin doğal ki Pieces Interactive buna bir değişiklik katıp bir tekrar üretimden daha fazlası olması için, öyküyü modernize edip, tamamlamaya ve tıpkı vakitte özgününe referans olarak hizmet eden yeni ögeler ve hatta birtakım anlatı değişiklikleri getirmeye odaklanmış.
Alone in the Dark bizi 1920’lerin New Orleans, Louisiana’sına götürüyor. Bataklığın art sokaklarında, artık bir akıl hastanesine dönüştürülmüş eski bir malikane olan Derceto yatıyor. Öyküde iki kahramanımız var. Amcası Jeremy’den rahatsız edici bir mektup alan Emily Hartwood (Jodie Comer tarafından canlandırılıyor) ve Emily’nin Amerika Birleşik Devletleri’nin en güneyinin derinliklerine yaptığı ziyaretten ne bekleyeceğini tam olarak bilmediği için tuttuğu bir dedektif olan Edward Carnby (David Harbour tarafından canlandırılıyor).
Giriş sinematiğinin akabinde, Alone in the Dark bize oyunun en kıymetli seçimini sunuyor; hangi karakter olarak oynamak istediğimizi. Ve tıpkı Resident Evil oyunlarında olduğu üzere, her karakter için kendine mahsus varyasyonları ve ögeleri olan iki başka senaryo içeriyor. Bu hususa daha sonra spoiler içermeyen detaylarla değineceğiz, fakat kıssanın tamamını öğrenmek için her ikisini de oynamanız gerektiğini bilmenizi isteriz.
Korku tipinin özüne dönüş Modern endişenin ne olduğu konusunda sanırım herkes hem fikirdir. Büyük ölçüde 2013 yılında Outlast tarafından başlatılan bu trend, bizi saf dehşet, mutlak çaresizlik, kedi fare oyunu ve her fırsatta saklanmaya yöneltti. Fakat Alone in the Dark bizi 90’ların sonu ve 21. yüzyılın başlarında inanılmaz derecede tanınan olan eski stil bir kaygıya götürüyor. Üstelik bunu, özünü korurken formülü de güncelleyerek yapıyor. Alone in the Dark aslında bir kaygı oyunundan çok bir bulmaca oyunu olarak karşımıza çıkıyor. Dehşet ögesi daha atmosferik ve bugünlerde çok moda olan jump scare konusunu bir kenara bırakıyor. Oyunun ana mekaniği Derceto malikanesini keşfetmek, kilitli kapıları açmaya çalışmak, öyküye art plan ve bulmacalara ipucu sağlayan dokümanları bulmak ve nihayetinde yeni alanlara erişmek ve daha fazla ilerlemek için bunları çözmekten ibaret. Aksiyon kısımları çoklukla Derceto’nun dışında gerçekleşiyor.
Aksiyon düzeyi fazla değil
Koşabiliyoruz ve ayrıyeten kaçabiliyoruz, dövüşü gerçek hissettirmek için kâfi ögeler var, fakat daha fazlasını beklememek gerek. Öbür birçok oyunda daha güzel ateş ediyor, daha düzgün dövüşüyor ve daha düzgün kaçıyordunuz, lakin burada bu yalnızca kıssayı ilerletmek, ilgili karakterler hakkında daha fazla bilgi edinmek ve kahramanımızın art planını keşfetmek için bir mazeret üzere hissettiriyor. Alone in the Dark’ın gerçek potansiyeli burada yatıyor ve Pieces Interactive’in güçlü olmak istediği yer de tam burası.
Hiç yardım almadan oynamak da mümkün Alone in the Dark’ın geliştirici takımı, oyunla ilgilenen çeşitli kitleler olacağını biliyorlar, bu yüzden oyun hepsini şad edecek araçları barındırıyor. Şayet eski stil bir oyuncu iseniz, oyunun tüm yardımları kaldırma özelliğine sahip olduğunu bilmek sizi mutlu edecektir. Bulduğunuz dokümanlardaki kalın vurgulardan vazgeçmekten, ana maksatlar ve ilgili alt maksatlar hakkındaki ipuçlarının görünmesini engellemekten ve hatta Dercerto haritasında hangi kapıların açılabileceği yahut hangi bulmacaların esasen sahip olduğunuz objeler yahut bilgilerle çözülebileceği üzere tüm yardımları kaldırmaktan bahsediyoruz.
Madalyonun öteki yüzünde, rastgele bir noktada takılıp kalmak istemiyor ve daha kolay bir tecrübe yaşamak istiyorsanız, tüm bu ögeler oyunda ilerlemenizi kolaylaştırmak için emrinizde oluyor. Bu yardımcıların hiçbiri etkinleştirilmezse, Alone in the Dark’ın çok daha eski şekil ve elbette daha karmaşık ve baş karıştırıcı bir tecrübe sunacağı aşikar. Yeni oyunlara alışmış oyuncular olarak elbette biz hepsini açtık 🙂
Buna karşın, Alone in the Dark güç bir oyun değil. Derceto o kadar da büyük bir yer olmadığından ve neredeyse en başından itibaren harita elinizin altında olduğundan keşif nispeten daha kolay. Kimi bulmacalar sizi birkaç dakikalığına sıkabilir, lakin genel olarak çözmeleri eğlenceli ve keyifli. İpuçları her vakit elinizin altında yahut deneme yanılma usulü ilerlemenin anahtarı.
İki kıssa, tek sonuç mu? Pieces Interactive ve THQ Nordic, kıssanın tamamını öğrenmek için her iki kıssayı de (Emily’nin ve Edward’ın) oynamanın gerekliliği konusunda ısrarcılar. Bunda katiyetle doğruluk hissesi olsa da, uygulanma hali beni biraz hayal kırıklığına uğrattı. Tüm öyküyü birlikte oynayacağınız karakterin seçimini en başta yapıyorsunuz. O andan itibaren onların rolünü alıyor ve ortalama 8 saatlik kıssa boyunca oynuyorsunuz. Oyunu iki kere oynamak için bu “ihtiyaç” mekaniğiyle ilgili temel sorun, Alone in the Dark’ın neredeyse hiçbir şeyi değiştirmemesi. Oyun beş kısma ayrılmış. Dördüncü kısmın büyük bir kısmı hariç, oyunun geri kalanı her iki karakter için de neredeyse tıpkı. Bulmacalar, aksiyon durumları, kıssa ve hatta bulmacaların çözülme sırası ve yeni alanların kilidinin açılması. Hakikaten değişen tek şey, kahramanımızın karşılaştığı NPC’lerle yaptığı konuşmalar.
İkili kampanyanın bir diğer zayıflığı da ikisi ortasındaki mutlak uyumsuzluk. Resident Evil 2 Remake de benzeri bir probleme sahipti. Claire ve Leon kendi senaryolarında tıpkı anda tıpkı yerdeydiler lakin birbirleriyle eşleşmiyorlardı. Maceranın birden fazla iki kıssayı bir ortaya getirerek manalıydı. Alone in the Dark’ta ise o denli değil. Emily olarak oynarsanız, kıssanın kahramanı o olurken, Edward yalnızca bir figüran ya da tam karşıtı. Yalnızca son, ortak öyküyle eşleşiyor ve mana kazanıyor. Sonuç olarak ve oyunun üstte bahsedilen kısa müddetini göz önünde bulundurarak, her ikisini de oynamanızı, her iki karakterin de geçmişini keşfetmenizi ve kendi sonuçlarınızı çıkarmanızı öneririm. Bizce Emily Hartwood’un öyküsü Edward’ınkinden daha değişik zira kıssanın ana ekseni olan Jeremy Hartwood ile daha güçlü bir bağı var.
Oyun içinde tanıdık yüzler Alone in the Dark’ın iki grafik modu var: biri kaliteye odaklanan ve 4K’yı hedefleyen, oburu ise saniyede 60 kareyi hedefleyen. Xbox Series S üzerinde kalite modunda full hd ve 30 fps oynadım ve rastgele bir performans sorunu ile karşılaşmadık. Oyunun görsel-işitsel tarafına gelince, grafiksel olarak düzgün bir düzeyde. Kabul, şimdiye kadar gördüğümüz en büyük yapım değil, fakat iç yerler inanılmaz görünüyor ve dış yerler, bilhassa yeterli ışıklandırma çalışması sayesinde kötü değiller. Jodie Comer ve David Harbour’un yüz modellemeleri sansasyonel, fakat başka NPC’lerin yüz modellemeleri o kaliteden biraz uzak kalmış. Müzikal olarak ise Alone in the Dark şok âlâ. Bu cins bir dedektiflik oyununa çok yakışan, serinin karakteristiğine uygun müzikler görselleri tamamlıyor.
Sonuç Alone in the Dark dehşet çeşidinde bir ihtilal yaratmayacak, yaratması da beklenmiyor. Onu vaktinde yapmıştı zati. Bunun yerine, bütün bir cinse ilham veren bir klasiğin tekrar uyarlaması olarak karşımıza çıkıyor. Ve bence hakikaten de çok başarılı bir tekrar uyarlama. Gerçek orjinal ögeleri koruyan, yenilerini ekleyen ve Jodie Comer ve David Harbour’un eklenmesi sayesinde oyuna bir kimlik kazandıran Pieces Interactive, yakın vakitte Resident Evil’in yine canlandırılmasında olduğu üzere ya da Silent Hill’de olabileceği üzere, Alone in the Dark için tekrar bir başlangıç yapmış.
Oyunun, aksiyon azlığı ya da ikili kampanyanın yanlış anlaşılması üzere kusurları var, lakin bilhassa de bu üzere dehşet oyunlarıyla büyüyen ve artık onları çağdaş grafikler ve yeni mekanik eklentileri ile görmeyi bekleyen tıbbın hayranları için muazzam derecede tatmin edici bir tecrübe olacağını söyleyebiliriz. Ne diyeyim özlemişiz 🙂
75
Yayıncı: THQ Nordic Geliştirici: Pieces Interactive Platformlar:Xbox Series S/X, PC, PS5 Tür: Hayatta kalma, dehşet oyunu Web: https://aloneinthedark.thqnordic.com/
News
