Ercan İtimat, Aziz Yıldırım’ın lider adaylığının Fenerbahçe üzerindeki tesiri hakkında çarpıcı yorumlarda bulundu. 

İşte Ercan İnanç’ın o değerlendirmesi;

“Şampiyonluk Galatasaray’ın avucuna değil kucağına teslim edilmiş, Fenerbahçe kadrosu futbol yerine mazlumu oynarken, tarihe mükemmel dönüş olarak yazılacak derbide, on kişi kalmasına karşın dönemin son düdüğüne kadar şampiyonluğa ipotek koydu Fenerbahçe. Olur-olmaz lakin teslim olmadı. Neden?

Oynamaktan korkan yıldızlar nasıl silkinip ayağa kalktı? Fenerbahçe teknik yöneticisi nasıl özgüvenine kavuştu maçlara karakter koyar hale geldi? Fenerbahçe başkanı pes etmekten masaya yumruk vurabilecek duruma nasıl evrildi.
Kimse kusura bakmasın, sebebi “Aziz Yıldırım tesiridir.” Hani “Azizsilin” diye efsane bir ilaçtan kelam ederlerdi ya; işte ondan bir doz geldi biz gelmeden!..

İmza; Fenerbahçe Genel Heyetine umut ve vizyon koyup iktidara yürümek için yola çıkan Aziz Yıldırım idaresinin akıl ve gayret dinamosu Mahmut Uslu.

Kendi tabiri ile yollarda “artık dönün” diye boynuna sarılanları gördükçe, yıllardır onlarla birlikte kahroldukça, vazifeye sırt çeviremeyen Mahmut Uslu, henüz seçimi kazanmadan Fenerbahçe’ye kattıklarını bu türlü anlattı.
Taraflı mıdır sayın Uslu?..
Kuşkusuz.

En azından ortada bir seçim var ve “biz şampiyon yapmaya geliyoruz” diye yola çıkanlarla birlikte.
Ama ortada kimi gerçekler var ki, Mahmut Uslu’yu onaylıyor.

Bırakın deplasmanda on kişi kalmayı, tam da ülkü on biri yakaladığı günlerde birebir ezeli rakip ile Kadıköy’de silik-korkak futbol tuzağına düşerek sıkıntı güç berabere kalan kadro hangisi? Eksik, cezalı ve hakeme kurban verdiği ile on kişi deplasmanda rakibi yenen değil mi.

Net bir fark var yakın geçmiş ile şu an ortasında ki, Mahmut Uslu’ya nazaran “azizsilin” kaynaklı. Tarihin en âlâ Fenerbahçe takımlarından biri, uzun müddettir frene basmış, tanınmaz halde değil miydi? Kadıköy’den ürküyor, deplasmana çekinerek gitmiyor muydu? Rakibin daha düzgün olduğunu kabullenmemiş miydi? Şampiyonluğa beyaz bayrak çekmemiş miydi.

Şu yaptı -bu yaptıyı geçin; defacto-manzara o denli değil miydi? Sondan bir evvelki maç olan derbi hesaplaşmasında herkes “arkayı dörtlemesinden” korkmuyor muydu Fenerbahçe’nin?

Kimse ukalalık yapmasın; derbinin 20. Dakikasında on kişi kaldığında Galatasaray stadında tarihi hezimete hazırlanıp, rakibin şampiyonluk şovlarına katlanma dermanları aramayan bir tek Fenerbahçeli kalmış mıydı ekran başında?

Galatasaray derbisi yaklaşırken Aziz Yıldırım resmen aday olarak ortaya çıkana ve Mourinho üzere bir isimle şok tedavisi, şampiyonluk kelamıyla rehabilite edene kadar maçlarda başını yerden kaldırmayan, son iki maçta ise sahanın içine girip motivasyon konuşmaları yapan, maç bitimlerinde çatır çatır hakkını savunan hırslı, faal teknik yönetici birebir kişi olabilir mi?

Birdenbire “yerli Mourinho” oldu İsmail Kartal. Ya Fenerbahçe başkanı… “Sistem” ile dönemler uzunluğu süren düşük yoğunluklu savaşında tek bir somut çıkarı olmayan, her hengamesinde Fenerbahçe’yi kayıp noktasına kadar taşıyıp sonra bayrak indiren, adeta pes etmiş formda başarısızlığın sebebini “kendi mevcudiyeti olarak” gösteren sayın Koç’un, on kişiyle kazanılmış deplasmanda Galatasaray galibiyeti akabinde “haklı” coşkusunda-tavrında hangi bilinmez gücün katkısı vardı sanki?

“Azizsilin” olmasın sakın. Ben size söyleyeyim… Artık canlı Fenerbahçe tarihi haline gelmiş ve hangi noktada nasıl reaksiyon verileceğini refleks haline getirmiş görkemli bir yönetici jenerasyonunun “iktidar hırsı” üzere gözüken atılımı, aslında Fenerbahçe’yi uçurumdan çekip alan bir aksiyondur.

Henüz iktidar olmadan işe yaramıştır Aziz Yıldırım’ın adaylığı… Hatta kendisine seçimi kaybettirecek kadar işe yaramıştır Fenerbahçe ile birlikte başkanlıktaki rakibini uçurumdan alması!

Bundan sonra Aziz Yıldırım ve Mahmut Uslu şahsında ete kemiğe bürünen kadronun seçimi kazanmasına falan gerek yoktur.
Onlar misyonlarını yalnızca aday olduklarını deklare ederek yaptılar ve Fenerbahçe’nin üzerindeki meyyit toprağını kaldırdılar. Ben bunu çıkardım Mahmut Uslu’nun “Azizsilin” ironisinden.”